Het einde van de zomervakantie ligt alweer een paar weken achter ons. De indruk kan bestaan dat er tijdens deze vakantie juridisch weinig verandert, omdat de Tweede Kamer met zomerreces is. Afgelopen augustus is echter het ‘Wetsvoorstel implementatie EU-richtlijn transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden’ in werking getreden. Dat heeft ingrijpende gevolgen voor de mogelijkheid voor een werkgever om studiekosten bij vertrek op een werknemer te verhalen. Hoe zit dat precies?
Tot voor kort kon zonder problemen met een werknemer worden overeengekomen dat hij of zij studiekosten die zijn of haar werkgever had voldaan moest terugbetalen bij ontslag. Vanaf 1 augustus 2022 mag dat op een enkele uitzondering na echter alleen nog maar voor kosten die betrekking hebben op niet-verplichte opleidingen. Als er op grond van de wet of een CAO een verplichting bestaat tot het volgen van bepaalde opleidingen, dan dienen deze op kosten van de werkgever en bovendien zoveel mogelijk onder werktijd te worden aangeboden. Denk hierbij aan een BHV-opleiding of veiligheidscertificaten voor de bouw. Voor niet-verplichte opleidingen – zoals een managementtraining of specialisatieopleiding – mag nog wel een studiekostenbeding worden afgesproken.
Van belang ten aanzien van deze wetswijziging is dat er geen zogenaamd ‘overgangsrecht’ is. Dat betekent dat ook studiekostenbedingen die zijn overeengekomen vóór 1 augustus 2022 door deze wetswijziging ongeldig zijn.
Indien er binnen uw onderneming sprake is van scholing van uw werknemers, dan is het verstandig te inventariseren met welke verplichte- en niet-verplichte scholing uw bedrijf van doen heeft. Vervolgens kan dan een nieuw studiekostenbeding worden overeengekomen, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen verplichte en onverplichte opleidingen. Indien u hierbij hulp wenst, dan biedt DHC Advocaten die vanzelfsprekend graag.
Onderneming en bedrijf, Insolventie en herstructurering, Arbeid en inkomen